„Kiedy w naszym domu pojawiła się myśl o zakupie psa, mieszkały tam już 2 chomiki i przygarnięty kot Elmo.
Naszym wymarzonym przyjacielem miał być czarny Labrador retriever z podkrakowskiej profesjonalnej hodowli, na którego zakup odłożone pieniądze czekały na wiosenne miesiące.
Tymczasem w mroźny listopadowy poranek, właśnie czarnego Labradora, wyrzuconego poprzedniego dnia z samochodu, znalazłam pod furtką do naszego podwórka. Sara, po całej nocy przespanej na zmarzniętej ziemi, ze sparaliżowanymi zimnem tylnymi łapami została wniesiona w kocu do garażu, nakarmiona i odwieziona do weterynarza.
Po 2 tygodniach leczenia, domowej i pełnej ciepła opieki, pomocy przy wstawaniu, karmienia z ręki stanęła na własne nogi. Jest z nami już trzeci rok. Nie wiemy ile ma lat (3-5), nie wiemy jak ją traktowano, czy o nią dbano, ale wiemy z niektórych jej zachowań, że miała trudne życie i nie była kochanym psem. Bardzo boi się ściągania obroży, nie je i nie pije kiedy zostaje sama w domu. Mimo dużego podwórka, które cały czas ma do dyspozycji, woli życie leniwego kanapowca i ponad wszystko ceni sobie obecność człowieka przy swoim boku.
Jest naszym członkiem rodziny. Będzie z nami do końca swoich dni”

Beata